تقصیر آنهاست که گفتهاند «قضاوت کردن نشانۀ ابلهی است.» همانها. وقتی همه میستایندشان دیگر کاری نمیشود کرد. مگر بدون قضاوت کاری میتوان کرد جز خواب دیدن و نوشتن؟
تقصیر آنهاست که گفتهاند «قضاوت کردن نشانۀ ابلهی است.» همانها. وقتی همه میستایندشان دیگر کاری نمیشود کرد. مگر بدون قضاوت کاری میتوان کرد جز خواب دیدن و نوشتن؟